πολύ στεναχώρια...
Published by Emilie under θεσσαλονίκη, μουσική, τέχνη on Δευτέρα, Απριλίου 18, 2011
Ρε γαμώτο φεύγουν όλοι οι καλλιτέχνες και μένουν κάτι μ@λ@κισμένα που το παίζουν δεν ξέρω εγώ τι. Ο Ρασούλης, ο Καμπανέλλης, ο Τάσος Ζωγράφος, o Τλούπας, ο Κανιάρης, ο Παπάζογλου...
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος να καλύψει το κενό που αφήνουν. Ή μάλλον υπάρχει αλλά δεν ζει πια εδώ, ή δεν τον πίστεψε κανείς, ή δεν τον προώθησε κανείς, αφού η κουλτούρα αυτής της χώρας έχει πάρει την κάτω βόλτα. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι δημιουργικοί, έξυπνοι, ταλαντούχοι, αλλά τα μμε, οι δισκογραφικές και κ.ο.κ. δεν ενδιαφέρονται γι' αυτούς. Ίσως όμως και οι ίδιοι οι πολίτες αυτής της χώρας να βολεύονται πλέον με τα σκουπίδια και να μην ζητούν αυτό που θα τους "ανυψώσει" ή που θα τους κάνει να σκεφτούν ή να ζήσουν καλύτερα.
Έχω κολλήσει από το πρωί με τα τραγούδια του παπάζογλου...
"λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις"
Εγώ με αυτά τα τραγούδια ερωτεύτηκα πρώτη φορά, τα άκουσα άπειρες φορές, τα τραγούδησα άλλες τόσες και πιστεύω πως αν δεν τα είχα, θα ήμουν τελείως διαφορετική, πολύ πιο φτωχή.
Αυτό που θέλω να εκφράσω είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που η τέχνη τους έκανε την ζωή μου πολύ πιο πλούσια και αληθινή.
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος να καλύψει το κενό που αφήνουν. Ή μάλλον υπάρχει αλλά δεν ζει πια εδώ, ή δεν τον πίστεψε κανείς, ή δεν τον προώθησε κανείς, αφού η κουλτούρα αυτής της χώρας έχει πάρει την κάτω βόλτα. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι δημιουργικοί, έξυπνοι, ταλαντούχοι, αλλά τα μμε, οι δισκογραφικές και κ.ο.κ. δεν ενδιαφέρονται γι' αυτούς. Ίσως όμως και οι ίδιοι οι πολίτες αυτής της χώρας να βολεύονται πλέον με τα σκουπίδια και να μην ζητούν αυτό που θα τους "ανυψώσει" ή που θα τους κάνει να σκεφτούν ή να ζήσουν καλύτερα.
Έχω κολλήσει από το πρωί με τα τραγούδια του παπάζογλου...
"λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις"
Εγώ με αυτά τα τραγούδια ερωτεύτηκα πρώτη φορά, τα άκουσα άπειρες φορές, τα τραγούδησα άλλες τόσες και πιστεύω πως αν δεν τα είχα, θα ήμουν τελείως διαφορετική, πολύ πιο φτωχή.
Αυτό που θέλω να εκφράσω είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που η τέχνη τους έκανε την ζωή μου πολύ πιο πλούσια και αληθινή.
